“Ковид”-ын цар тахал дэлхий нийтийг хамарч, олон ч улс сөхөрсөн. Монгол Улс хөнөөлт цар тахлыг тэсээд даваад гарсан ч өнөөдөр юун Ковид цаашаа байна. Иргэд нь өдөржингөө хорт утаагаар амьсгалж, хоолой хорсон цээж бачуурч, давчдана. Толгой өвдөж, дотор муухайрах гээд насанд хүрсэн хүмүүс ийн зовиур шаналгаатай байхад балчир үрсийн маань атгахан уушиг амьсгалах гэж яаж зовж байгааг төсөөлөхөд ч бэрх.

Төрөх эмнэлгүүдэд амьгүй ураг төрөх нь ихэссэн гэх аймшигт мэдээ сүүлийн үед чих дэлсэх боллоо. Төрсөн нэг нь тархины даралттай, зүрхний цооролттой байх нь элбэг. Өмнө хожид байгаагүйгээр хавдартай өвчтөний тоо сүүлийн жилд ихэсч, цаашид ч энэ хорт утаагаар амьсгалж байгаа юм улам ихсэх нь тодорхой.

Үндсэн хуулиар олгосон амьд явах эрхийг маань ч хангаж чадахгүй байгаа энэ төр, засагт гомдох байтугай харааж, зүхэхээс аргагүй байна. V цахилгаан станцаа барья, гэр хорооллыг орон сууцжуулъя гэхээс илүүтэй яндангаа хөөлнө гээд суух төр, засагтай юм, бид. Юун Ковид цаашаа боллоо шүү.